Auteur: Angel Pagina 2 van 6

Uitgangspunt; tijd bestaat niet. Verleden bestaat niet, toekomst bestaat niet, alles gebeurt tegelijk. Iedere mogelijke versie van mij, als gevolg van iedere consequentie van iedere mogelijke actie bestaan allemaal tegelijk.

Ik zat net muziek te luisteren. Het is muziek van lang geleden uit een periode waar ik veel herinneringen aan heb, er gebeurde veel. Zodra de muziek startte was ik terug in de tijd. Volledig. Ik was weer die persoon, in dat moment.
Was niet fijn, ik voelde alle emoties van toen weer, alsof het in dit moment gebeurde. Ik ben er uitgestapt en ernaast gaan staan. Ik keek naar de situatie, naar mezelf.

Het enige wat ik dacht ‘Meid, het komt allemaal goed. Jij gaat het redden. Je bent sterk genoeg. Je kunt dit, het komt allemaal goed.’ De muziek speelde verder.

Ik kan me herinneren dat er een aantal nummers op de cd stonden waar ik rustig van werd, toen. Ik haalde er steun uit, geruststelling. Ik voelde me even wat minder alleen, I guess.

Ervan uitgaande dat alles tegelijk gebeurt zou het in theorie mogelijk zijn dat mijn andere versie, lineair gezien in het verleden, zich zojuist getroost heeft gevoeld door mijn woorden, mijn aanwezigheid.

Interstellar, gave film. En, wetenschappelijk onderbouwd. Wist je dat? Cool stuff

Ik heb de hele site op de schop genomen. Henley staat op mijn homepage sinds deze plek bestaat. Dat is een lange tijd.
Het besef was er ineens, ik heb het niet meer nodig. Vroeger wel, het was mijn reminder, maar niet meer.

Ik laat hem wel staan. Als reminder waar ik ben, niet waar ik was. Ik ga hem vervangen met iets wat van mij is.

Mijn woorden, mijn bericht, mijn grootste wens.

Ik weet niet of ik competitief ben. Aan de ene kant probeer ik mezelf niet te vergelijken met een nader. Er zijn dingen die ik kan, er zijn dingen die ik niet kan. Er zijn dingen waar ik goed in ben en er zijn dingen waar ik minder goed in ben. Daar heb ik goed zicht op. In die zin heeft het weinig zin, zonder dat daar een doel aan verbonden zit, mezelf te vergelijken met een ander.

Als het komt op karaktereigenschappen dan vergelijk ik mezelf wel met een ander. Als ik heel eerlijk ben vind ik mezelf altijd de meest integere, meest straight forward en zeker mentaal de meest sterke persoon. Ik kan nogal wat vol zijn van mezelf en andere zien als, geen idee, simpele zielen?

Grapje.

Toch?

Ik ben voornamelijk in competitie met mezelf, denk ik. Ik ben tevreden met wie ik ben. Ik denk dat ik een goed persoon ben, ik denk dat ik vriendelijk en rechtvaardig ben. Ik vind het prettig tijd met mezelf door te brengen, we vervelen ons nooit.

Er zijn wel bepaalde gedragingen die anders kunnen, die ik anders wil doen. Zou effectiever zijn.

Ik weet wat ik kan, ik weet wat ik niet kan. Ik heb geen enkele schaamte om daarvoor uit te komen. Geen probleem. Ik heb dat beeld zo compleet dat competitie niet van toepassing is. Als je iets hebt wat al volledig is, het is de meest volledige versie die het kan zijn, waarom dan vergelijken met iets anders? Appels en peren. Of, in dit geval, 1 peer

Ik denk dat ik niet competitief ben.

Tenzij Monopolie. Oeh, Monopolie… *Nakijken; definitie ‘competitief’

Ik heb de afgelopen maanden met mezelf in isolatie geleefd en ik ben er achter gekomen dat ik mezelf echt een heel leuk mens vind. Ik ben trots op mezelf; ik ben trots op wat ik bereikt heb, ik ben trots op wat ik heb gedaan, ik ben trots op wat ik kan. Ik ben trots op mezelf.

Waarom is dat zo not-done om te zeggen? Waarom wordt dat zo vreemd ontvangen. Op het moment dat iemand aan mij vraagt, dat is wel eens gebeurd, ‘wat vind jij leuk aan jezelf’?’ dan is mijn antwoord ‘Alles’. Dat meen ik ook. Ik vind alles leuk aan mezelf. Niet alles is even handig en sommige dingen vind ik ronduit bizar maar ja, ik vind alles leuk aan mezelf. Daar wordt altijd zo vreemd op gereageerd. De reactie was iets in de trant van ‘Nou, jij vind jezelf wel heel wat’.

Nou ja, dat vind ik ook. Als ik heel eerlijk ben vind ik mezelf The Shit. Ik vind mezelf stoer. Ik vind mezelf grappig. Ik vind mezelf slim. Ik vind mezelf The Shit, ja. Maar dat ik mezelf The Shit vind, wil dat niet zeggen dat ik daarmee iemand anders minder vind, ik ben helemaal niet met een ander bezig. Ik heb geen enkele behoefte om mezelf te vergelijken met een ander. Dat is een heel ander persoon, die zit heel anders in elkaar. Ik heb nooit in diegene’s wereld gewoond. Misschien is die persoon ook wel helemaal The Shit en als dat zo is dan hoop ik echt dat diegene dat ook echt van zichzelf weet, en vindt

Wat het mij heeft gebracht is dat ik niet meer bang ben om fouten te maken. Ik doe mijn best en hoop op een goede afloop. En daarnaast ben ik helemaal The Shit. Wat niet betekent dat ik alles KAN, er zijn heel veel dingen die ik absoluut niet kan, die je mij niet moet willen laten doen. En dat vind ik helemaal ok.

Ik heb mezelf meerdere keren geëlektrocuteerd voor ik me erbij neerlegde dat ik dat dus niet kan. Soms heeft het ‘ok ermee zijn’ wat tijd nodig.