Out of the night that covers me,
black as the pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
for my unconquerable soul.
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
my head is bloody, but unbowed.
Beyond this place of wrath and tears
looms but the Horror of the shade,
and yet the menace of the years
finds, and shall find me, unafraid.
It matters not how strait the gate,
how charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate;
I am the captain of my soul.
– William Ernest Henley
Ik heb de hele site op de schop genomen. Henley staat op mijn homepage sinds deze plek bestaat. Dat is een lange tijd.
Het besef was er ineens, ik heb het niet meer nodig. Vroeger wel, het was mijn reminder, maar niet meer.
Ik laat hem wel staan. Als reminder waar ik ben, niet waar ik was. Ik ga hem vervangen met iets wat van mij is.
Mijn woorden, mijn bericht, mijn grootste wens.
