Je luistert niet!! Ik hoorde het mezelf regelmatig wanhopig roepen tegen mijn man. Zijn even wanhopige antwoord was meestal Ik luister wel! We hadden allebei gelijk.
Als kind is mij geleerd dat kinderen die vragen worden overgeslagen en uitspreken wat ik wel of niet wil is op zijn minst brutaal. Wees blij met wat je krijgt aangeboden zelfs als dat niet is wat je wilt of nodig hebt. Volgende keer beter.
Het is dan ook niet heel erg vreemd dat ik grote moeite heb om aan te geven wat ik wil, wanneer ik dat wil.
Het is vervolgens ook niet vreemd dat ik niet krijg wat ik wil aangezien ik dat niet durf aan te geven. Het is wel vreemd dat ik dat vervolgens mijn partner verwijt. Toch?
Tussen de regels door lezen is een gave die iedereen geacht wordt machtig te zijn. Lees eens wat er staat: de regeles zijn de geschreven of gesproken taal, daar tussendoor lezen is dus eigen lezen wat er niet staat en horen wat er niet gezegd wordt. Wat als je geboren bent zonder die bijzondere gave die grenst aan telepathie? Dan heb je een heel groot probleem.
Wat ik wil is dat je begrijpt wat ik wil zonder het te hoeve uitleggen. Sterker, ik verwacht dat je begrijpt wat ik bedoel. Die verwachting maakt dat ik teleurgesteld ben als je niet aan mijn verwachting kan voldoen.
Het leven heeft een bijzondere manier om je te confronteren met je eigen denkfouten en al je geprojecteerde gevoelens.
Mijn man blijkt autistisch te zijn. Al kan ik vaak lachen om de bizarre situaties waarin we terecht komen, ik ben bloedserieus. Laat vooral de ironie even tot je doordringen. Sinds ik dit weet ben ik gedwongen mijn manier van communiceren kritisch onder de loep te nemen en weet je, wat in mijn wereld zo logisch lijkt, blijkt vaak juist verre van.
In plaats mijn man te beschuldigen niet te luisteren (dat hij antwoord geeft is op zich al bewijs dat hij heeft geluisterd) vertel ik het hem nu als ik niet weet hoe ik moet uitleggen wat ik van hem wil.